Bu benim ilk yazım…
Aslında kafamın içinde sürekli susturamadığım diyalogların yazıya dökülmüş hali. Bilirsiniz her birey, sorumluluk almaya başladığı evreden itibaren toplum içinde gösterdiği her davranışından mesuldur. Bugüne kadar her zaman sustuğum, görmezden geldiğim ve baskıladığım her bir olayın artık bana zarar verdiğini idrak etmeye başlıyorum.
Bakmayın her zaman HİÇ olma felsefesi ile empati yapmış ve hep ben kimim ki zaten diyerek içimde büyümeye başlayan egoları bastırmaya çalışmışımdır.Hep daha fazlasını yapabilmek var iken kendimi dizginlemişimdir ve kafi kavramı ile orta karar düzende ilerlemeye devam ediyorum.Son 5 yıldır farkındalık, şu an popüler olan tabirle “awakenings” ile kendimi sürekli resetlemeye çalışarak, düşe kalka bu günlere geldim. Bu konuda ki tecrübelerimi de diğer yazılarımda paylaşıyor olacağım.
Başkaları için çok basit ama beni derinden tetikleyen olaylarla şu an ki duygu durumumu idare edemeyene kadar. Belki halim terapilik belki de destek almalık ama ben bu yöntemlerden önce yazarak bu sayfayı yöneterek kendimi iyileştirmeyi hedef almaktayım.
Kendime o kadar kızıyorum ki…. Hep daha fazlası olacak potansiyelim varken maalesef bunu yapmadım. Cesaretsizliğimden mi? Hayır. Şimdi her şeyi bir an da değiştirebilirim. Ama yoksunluk hissi duygusal boşluk neyi nereye koyacağını bilememe işin özeti yönlendirenim olmadığından. Bu insan hayatında o kadar önemli bir faktör ki.. Ayrılmış bir çiftin tek kızları olarak her zaman bu yoksunluk maalesef önüme sürekli engel olarak çıkıyordu.
İş hayatında 10 senedir o kadar mücadele verip dokunduğum her şeyi Midas misali altına çevirebilirken kendi hayatımı her zaman bok gibi yönettim. Hep dualite beni yedi bitirdi. Derin düşünmek, empati yapmak, veren el alandan üstündür ilkelerini benimsediğim için karşılığını bulamadığım her an, paramparça oldum tekrar yapıştırdım kintsugi misali.Hep eskisinden daha iyi daha parlak yarattım tekrar tüm mekanizmamı.
Eeeee şimdi noldu? Sıfırdan tekrar başlıyorum her şeye. Her anı her yeni gelişmeyi buraya yazıcam söz verdim kendime. Aslında günün sonunda burası benimle aynı hisleri paylaşacağını düşündüğüm insanların ortak noktası olacak. Tiktok falan çok popüler kimsenin artık hiç bir şeye tahammülü yok biliyorum. Ama başlıkta da belirttiğim gibi ; evrenin içinde küçücük bir ben bulabilene…
